เนื่องจากปัจจุบันต้องยอมรับว่าประเทศชาติยังมีชุมชนชนบทอีกมากที่อยู่ห่างไกลความเจริญ ขาดการพัฒนาทางด้าน เศรษฐกิจ สังคม การศึกษา และโดยเฉพาะสุขอนามัยพื้นฐานของคนในชุมชนที่ยังไม่เอื้อต่อการมีคุณภาพชีวิตที่ดี นอกจากนี้ชุมชนชนบทดังกล่าวยังมีประชากรเด็กและเยาวชนอีกมากที่จะเติบโตเป็นกำลังสำคัญของชาติในอนาคตยังขาดโอกาสในการศึกษา ขาดแคลนปัจจัยในการดำรงชีวิต และขาดความรู้ความเข้าใจทางด้านสาธารณสุขและการรักษาสุขภาพร่างกายของตนเองและครอบครัวอย่างถูกต้อง โดยเฉพาะสุขภาพในช่องปากที่ประชาชนมักจะไม่เห็นความสำคัญและไม่สนใจดูแลรักษา จนทำให้เกิดปัญหาสุขภาพในช่องปากตามมาอย่างมาก ทำให้รัฐบาลต้องสูญเสียงบประมาณเพื่อใช้เป็นค่ารักษาพยาบาลในแต่ละปีเป็นจำนวนไม่น้อย และปัจจุบันรัฐบาลมีนโยบายมุ่งเน้นการพัฒนาคนให้มีคุณภาพเพื่อเป็นรากฐานในการพัฒนาประเทศที่ยั่งยืนในอนาคต

                  ด้วยเหตุนี้ ชมรมค่ายอาสาพัฒนาชนบท จึงเห็นถึงความสำคัญของปัญหาดังกล่าวจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นเพื่อเป็นการป้องกัน โดยเน้นการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับสุขอนามัยพื้นฐานและทันตสุขภาพโดยคำนึงถึงสิ่งที่เป็นปัญหาชองชาวบ้าน นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์และสร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างนักศึกษากับชาวบ้านและระหว่างนักศึกษาด้วยกันเอง อีกทั้งยังเป็นการส่งเสริมคุณธรรมทางด้านจิตใจของนักศึกษาที่เข้าร่วมโครงการ เช่น การรู้จักเสียสละเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ความสามัคคี ความรู้จักรับผิดชอบในหน้าที่ เป็นต้น และเป็นการเปิดโอกาสให้นักศึกษาได้ใช้เวลาว่างคิดสิ่งที่สร้างสรรค์และทำให้เกิดประโยชน์แก่ส่วนรวม

1.       การพัฒนาทักษะส่วนบุคคล เช่น การให้ความรู้ การฝึกปฏิบัติ

2.       สร้างการมีส่วนร่วมของกลุ่มเป้าหมายหรือเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน

3.       สอดแทรกการสร้างเสริมสุขภาพในกิจกรรมเดิมที่มีอยู่

4.       การสนับสนุนสิ่งแวดล้อมเพื่อให้เอื้อต่อการสร้างเสริมสุขภาพ

1. ให้ความรู้ความเข้าใจทางด้านสุขอนามัยพื้นฐานและทันตสุขภาพเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อชาวบ้าน

 

2. เปิดโอกาสให้นักศึกษาบำเพ็ญประโยชน์ต่อชุมชนตามความสามารถและทำงานร่วมกับชาวบ้านได้

 

3. นักศึกษาได้พัฒนาทางด้านความคิดสร้างสรรค์และพัฒนาทักษะการให้ความรู้แก่ชุมชน

4. สร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างชาวบ้านกับนักศึกษา และระหว่างนักศึกษาด้วยกันเอง และและสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตในการทำงานร่วมกับผู้อื่น

5. เปิดโอกาสให้นักศึกษาจากชมรมอื่นๆ เช่น ชมรมถ่ายภาพ ชมรมกีฬา ชมรมดนตรี เป็นต้น ร่วมทำกิจกรรมด้วยกันเพื่อเป็นการบูรณาการกิจกรรม

6. เรียนรู้วิถีการดำเนินชีวิตของชาวบ้าน

 

1. ประชาชนมีความรู้ความเข้าใจทางด้านสุขอนามัยพื้นฐานและทันตสุขภาพ     

              

2. มีการพัฒนา ปรับปรุงสภาพสิ่งแวดล้อมของชุมชนเพื่อเอื้อต่อการดูแลรักษาสุขภาพและการมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ภายใต้การประชุมร่วมกันระหว่างนักศึกษาและชาวบ้าน                                        

3.นักศึกษาสามารถใช้ชีวิตและทำงานร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข

4.นักศึกษาสามารถแลกเปลี่ยนประสบการณ์หรือกิจกรรมที่ตนเองถนัดให้กับเพื่อนในกลุ่มและสามารถเชื่อมโยงกับกิจกรรมในค่ายได้

4.นักศึกษาสามารถบอกได้ว่าวิถีชีวิตของชาวบ้านแบบไหนที่เอื้อ/ ไม่เอื้อต่อการมีสุขภาพที่ดี

1. สอบถามชาวบ้านหลังเสร็จสิ้นกิจกรรม

 

2. สอบถามนักศึกษาถึงสิ่งที่ได้รับจากการเข้าร่วมกิจกรรม

 

3. ให้นักศึกษากรอกแบบสอบถามหลังเสร็จสิ้นกิจกรรม

4. สังเกตพฤติกรรมของนักศึกษาและชาวบ้านระหว่างร่วมกิจกรรม

 

1. ชาวบ้านได้รับความรู้เกี่ยวกับการดูแลรักษาสุขภาพ

2. นักศึกษาได้รับประสบการณ์ในการทำงานร่วมกับผู้อื่น

3. เกิดความสามัคคีขึ้นในหมู่คณะ

4. นักศึกษามีความคิดสร้างสรรค์และสามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์แก่ส่วนรวม

5. นักศึกษามีจิตสำนึกในการบำเพ็ญประโยชน์และรู้จักรับผิดชอบในหน้าที่

6. นักศึกษามีทักษะในการให้ความรู้แก่ชุมชน

7. นักศึกษาจากชมรมต่างๆสามารถเข้ามาทำกิจกรรมร่วมกัน

8. นักศึกษารับรู้ถึงการดำเนินชีวิตของชาวบ้านและสามารถรับทราบปัญหาสาธารณสุขและให้คำแนะนำแก้ไขปัญหาเบื้องต้นได้

1. ผลักดันให้มีการจัดค่ายขึ้นต่อเนื่องประจำทุกปี

2. ส่งเสริมให้นักศึกษามีจิตบำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคมในปัจจุบันและอนาคต

3. ส่งเสริมให้บุคลากร และนักศึกษาสามารถนำความรู้ทางทันตสาธารณสุขไปประยุกต์ใช้